V๑. : เฉดฟ้าฝั่งคุ้นเคย - ปักษาถูกเคี่ยวกรำ ล้วนถูกครอบงำ หม่นไหม้สิ้น - ไม่สิ้น - ไม่สิ้น ฉีกทึ้งกรอบหัวใจ., แต่นี้ แกนโลกสลาย " เปล่าดาย " ใช่ถูก.,สัมผัสด้วยลิขิตเพียงมุมฟ้าเดียว
* : โลกส่วนในสั่นไหว., เพ้อพรั่น ยังเปลือกทมิฬเลื่อนหลั่น - ไม่ใยดี ใต้สิ่งนี้., เลือดเนื้อ เพ้อคลั่ง., ครืนพังจากแสงหมื่นเมาที่มี., ฉันอยู่เหนือความเท็จของใคร (ใจ) สิ้นสุดเวิ้งฟ้า - อย่าหมายกล่อมใจนี้., ๐- หวนคืนทุกข์ร้าวลามฟ้า., สะบั้นขาดหมดสิ้น - เยื่อใจสุดท้าย ตัดพ้น - รักแค้น - มายา.,
** : ปฏิเสธ - สลาย., เขตข่ายส่วนฟ้า " กับดักแห่งใจ " ., ฉันก้าวผ่านเลยไป - สุดทางสีดำ (พิราบดำ) ปฏิเสธ - ร้าวร้าย., ส่วนข่ายเขตฟ้า., " ปัจเจกแห่งใคร " ., ฉันก้าวผ่านเลยใจ - สู่กายสีดำ (๒. ฉันก้าวผ่านสู่ใจ - พิราบสีดำ)
V๒. : เฉดฟ้าฝั่งคุ้นเคย - ปักษากลืนแสงจันทร์ ลับเหลี่ยมเสี้ยววัน ต่อให้สิ้น - ไม่สิ้น - ไม่สิ้น ฉีกทึ้งกรอบล้อมใจ., แต่นี้ แกนโลกสลาย " เปล่าดาย " ไร้ขีดจำกัด - ชีวิตใต้มุมฟ้าเดียว
(* / **)
*** : ในสิ่งเดิมแท้., ที่ใคร.,เฝ้าต่างรุมร้อง., ด้วยปรารถนา., ., ., เมื่อฝนมา.,., ชะร่าง - ชะรอย - ยาตรา เหนือ - ลมคำราม ฟ้าครวญ., กรีดพ้นมรรคาในใจ - ทั้งในความมี / ไม่มี โรยปีกเมฆา.,จงข้ามไป.,
๐- ริค วชิรปิลันธิ์ จันกาลี
๘ เมษา ๖๐
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น