๑. รานร่อนชิ้นร้าย - ร้าวร่วงชำแรก
เป็นเพียงรอยแยกกายเนื้อร้ายกาจ
ยังมิเคยสัมผัส "แม้เสี้ยวรัก"
พลันต้องมรณา - จำลาแล้วเอย..,
** หมื่นคมทรมาน ดั่งกลืนกุหลาบหนาม
โอ้..น้ำตาทับจมมืดร้าววิญญาณ "ครรภ์ไร้ค่า" ประหารตราประทับบาป
สาปให้พ้นดวงหน้าแปดเปื้อนมาร - โดยพลัน
๒. ยามโรยล่วงสลายรำพัน - ลา
โอ้ว่า...มารดา "ข้าหวังสักเงาวันหนึ่ง"
โปรด - หวนรำลึกถึง "ก้อนเลือดอาภัพ"
เพียงร่ำไห้เพื่อข้าบ้าง "สักครา"
