วันจันทร์ที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2553

ปฐมการณ์ แห่ง สิหนาทบันลือ

.......................

"เปล่งเสียงนำทาง - เพียงพยางค์เดียว"

ข้าไม่เคยลืมสัจจะแห่งพันธสัญญานี้

เป็นลิขิตของข้า ที่จะไม่มีใครกล้าเดิน

เพราะข้า คือ บุตรีของท่าน..

เป็นลูกหญิงของท่าน - ทาสาของท่าน

คือ ต้นเสียงแห่งท่าน

ความภักดี-อย่างศิโรราบ

ย่อมสมควรดำรงอยู่เพียงเพื่อสนองคุณ

แก่พระเมตตาที่พระองค์ทรงประทาน

แก่ข้าอย่างไม่เคยสิ้นสูญ

ทั้งปรีชาญาณของข้า ความรอบรู้

ศาสตร์แห่งศิลป์ และ ปัญญา

ท่านแม่ทรงอยู่กับข้าในทุกเมื่อ

ทรงอยู่ในสายเสียง - ในโสตทัศน์

ในห้วงภวังค์ภายใน

ในนิทรา และ ในการประกอบกิจบูชาทั้งปวง

พระมารดา...

เสียงแห่งข้านั้น "เพื่อท่าน"

ข้าเปล่งพยางค์เสียงนั้น เพียงเพื่อท่าน

ดนตรีของข้ากำเนิดโดยท่าน

ด้วยปรีชาญาณที่ได้ส่งผ่าน

ในทุกพยางค์เทวนาครี...

พระองค์เท่านั้นที่ไพศาล คือ

ปรากฏการณ์แห่งปฐม - บนความเจิดจ้าของชีวิต

ดังนั้นไม่ว่าสภาวการณ์ใด-ใด บนโลกหล้า

ที่จะมาบังเกิดแก่ชีวิตข้า..ในเบื้องปลาย

ที่สุดแล้ว จึงสุดแท้แต่น้ำพระทัยของท่านแม่เถิด

................................

ข้าย่อมเป็นไปตามนั้น..,ยินดีดำเนินไปในลิขิตนั้น

เพราะท่าน คือ พระมารดาของข้า

ท่านแม่ของข้า.. ท่านแม่ของข้า

โอ้..ข้าเฝ้าเพียรแต่รำลึก และ

เอ่ยเพียงพระนามแห่งท่าน แต่ผู้เดียวชั่วนิรันดร์...

ด้วยสุรเสียงเยี่ยง - สิหนาทบันลือนี้

.............................